Czarny

*Nota autora – To należy do mnie. To jest drugi rozdział trylogii Słodka Zemsta. Jeśli nie czytałeś pierwszej części, radzę to zrobić. Mam nadzieję, że Ci się spodoba i jak już powiedziałem, ta część zawiera brak zgody. Nie toleruję tego i nie sugeruję, żebyś to robił. '...' myśli Rozdział 2 - Zemsta to suka, prawda? Minął już prawie rok odkąd mnie zwolniono i moje życie praktycznie się skończyło. Byłem dobrze opłacanym profesorem psychologii w miejscowym liceum. Przyłapano mnie na szantażowaniu i ruchaniu jednej z moich uczennic. W pewnym sensie mnie wrobiła. Ta mała suka pogorszyła sytuację. Wiem, że dobrze się bawiła...

Życie w projektach Chicago jest dokładnie takie, jak to brzmi. Koszmar. Co gorsza, moja mama zazwyczaj przez połowę czasu wariuje na każdym narkotyku, jaki tylko może znaleźć, i robi różne niesmaczne rzeczy, aby utrzymać się na nogach. Wszyscy, łącznie ze mną, musieliśmy robić rzeczy, z których nie jesteśmy dumni, aby przetrwać w tej piekielnej dziurze. Bycie małym, bladym, „męskim” białym chłopcem w takim miejscu uczyniło mnie łatwym celem. Zwłaszcza bez taty, który by mnie chronił, odszedł dawno temu. Już wystarczająco źle, że ciągle mylę mnie z dziewczyną, ale bycie synem dziwki wcale nie poprawia sytuacji. Nie zrozumcie mnie źle, kocham moją...

Rozdział 11 Pani Liz Michael, Molly i Milton Pani Liz-D mówi mi, że chce ze mną porozmawiać, zanim zacznę. D- Co jest z tobą do cholery? Wiem, że byłeś trochę przygnębiony, więc co daje? Liz- Myślę, że właśnie przechodzę przez ruchy. To, czego potrzebujesz, to ciężka sesja. Wiem, że muszę tylko znaleźć czas i kogoś, może chłopaka z dna, którego będę mogła wychłostać i ostro zerżnąć. Nie mogę tego zrobić z Michaelem, może jednym z tych nowych. Każe mi zabrać Miltona, ale go nie zabijać. Michael i Molly, chodźcie tutaj, zaczniemy, gdy tylko pojawi się nowy stażysta Molly, wrócisz do domu...

Były ferie wiosenne i jak większość napalonych 15-latków byłem gotowy imprezować ile się dało i próbować przelecieć tyle dziewczyn, ile tylko mogłem. Ale jeden problem. nie miałem pieniędzy. Kiedy więc mama powiedziała mi, że babcia Ruth potrzebuje pomocy w domu, skorzystałam z okazji. Babcia Ruth nie tylko była cholernie fajna, ale nawet paliła trawkę i od czasu do czasu pozwalała mi sączyć z nią wino. Ale przede wszystkim babcia Ruth była naładowana, więc zawsze dobrze płaciła. Nie żeby babcia Ruth była superbogata czy coś, ale była całkiem dobrze ustawiona. Głównie za sprawą klubu ze striptizem, który pozostawił jej mój zmarły dziadek...

To opowieść o szantażu, wyzysku i kontroli. Jeśli nie jesteś zainteresowany, nie czytaj. Weszła do swojej sypialni i odłożyła teczkę. W końcu mogła się rozluźnić i zrelaksować; to był długi dzień w biurze. Rozwiązała włosy i machała eleganckimi palcami przez jedwabiste brązowe loki. Przedstawienie miało się rozpocząć. Rozpięła szary płaszcz i odrzuciła go na bok; odsłaniając białą bluzkę, do której byłam przyzwyczajona. Zatrzymała się, zanim rozpięła jeden po drugim guziki bluzki. Moje serce zaczęło bić szybciej. Odrzuciła bluzkę na bok. Szczególnie spodobał mi się biustonosz, który miała na sobie. Koronkowa czarna z nadrukowanymi kwiatami. Średniej wielkości, otulający jej duże, piękne piersi...

Wyglądała raczej zwyczajnie. A przynajmniej tak mi się z daleka wydawało, dopóki nie zobaczyłem jej ciemnozielonych oczu w kształcie migdałów. Kiedy podeszła bliżej, mogłem zobaczyć jej lekko uniesione usta w kształcie łuku. Jej włosy były czarne jak pióra kruka. Przeszła obok mnie do baru. Moje oczy podążały za jej niesamowitym tyłkiem, gdy szła do baru i siadała tuż obok bardzo przystojnego, dobrze ubranego czarnego mężczyzny. PIERDOLIĆ! Usiadłem kilka stołków dalej od niej i jej towarzysza. Bar był prawie pusty, ale była 3:30 po południu i ludzie nie przychodzili jeszcze na spotkania towarzyskie. Kilka razy przyłapała mnie na patrzeniu na nią. Jego...

Nota od autora: To jest ostatnia historia Policjantek. To już trzecie opowiadanie Cindy z tej serii. To kobieta, która nie może osiągnąć orgazmu. Nie musisz czytać jej dwóch pierwszych opowiadań - gdzie próbuje kobiet, a potem czarnych mężczyzn - ale ta jest jej ostatnią próbą dojścia. Podobnie jak inne historie kazirodcze z tej serii, ta jest brutalna. Nie ma żadnych eksplozji ani wystrzałów, jak inne, ale to brutalne dziecko staje się dość fizyczne. -1- Ronnie siedział samotnie w swoim mieszkaniu, nagi, pompując swojego wielkiego czarnego kutasa. Nie był napalony, był zły. Przez głowę przelatywały mu myśli o niezliczonych białych kobietach, które...

Dotychczasowa historia: Phil zakochał się w swojej dziewczynie Sadie, a zamiast tego regularnie gwałci jej nastoletnią córkę Kiarę. Phil pracuje na budowie, a ostatnio jego szef Terry odkrył nagranie z kamery monitoringu, na którym rucha się z młodą dziewczyną w jego furgonetce, a dzisiaj wezwał Phila do pracy. Rozdział dziewiąty Poranek był mokry, a niebo miało złowrogi odcień ponurej szarości. Temperatura była zaskakująco niska jak na środek wiosny, a Phil już wiedział, że dzisiaj będą robić bardzo powolne postępy na stronie, co oznacza jeszcze więcej opóźnień i stresu. Jednak w tej chwili był zdenerwowany z zupełnie innego powodu. Dlaczego Terry specjalnie...

W domu Huxtible był zwykły poranek. Claire Huxtible wezwała dzieci do przyjścia i zjedzenia przed wyjściem do szkoły. Ale wszyscy ubierali się na górze. Heathcliff pomyślał, że to najlepsza okazja, by zrobić coś, co zawsze chciał zrobić, zrobić loda od Claire w kuchni. Więc Heathcliff zszedł na dół, ale kiedy szedł korytarzem, zajrzał do pokoju swojego Rudy'ego i Vanessy i zobaczył nagiego Rudy'ego ubierającego się do szkoły. Widział jej 12-letnią, bezwłosą dziewiczą cipkę i rosnące piersi; poczuł, jak jego fiut podskakuje w spodniach. Kiedy Heathcliff zszedł na dół, zobaczył, jak jego seksowna żona robi mu śniadanie, podszedł i klepnął ją w...

– Chcesz iść na ławkę, Jeffrey? – spytała surowo pani Bordon. Nie mruknąłem. Ławką, a właściwie „ławką Da”, jak to właściwie wymawiała, była ławka przed gabinetem dyrektora. To tam pani Bordon wysyłała dzieci, które zachowywały się, żeby usiąść, podczas gdy dzwonili do rodziców i ogólnie ich poniżali. Nie byłam złym dzieckiem, po prostu lubiłam żartować, a ponieważ byłam dobra z matematyki, mogłam sobie pozwolić na dużo gadania i nadal nadążać. Pani Bordon naprawdę mnie lubiła, ale i tak musiała raz na jakiś czas grozić ławką, aby utrzymać mnie w ryzach. Właściwie nigdy nie chodziłem na ławkę, nie byłem taki zły. Właśnie...