Transwestyta

Życie w projektach Chicago jest dokładnie takie, jak to brzmi. Koszmar. Co gorsza, moja mama zazwyczaj przez połowę czasu wariuje na każdym narkotyku, jaki tylko może znaleźć, i robi różne niesmaczne rzeczy, aby utrzymać się na nogach. Wszyscy, łącznie ze mną, musieliśmy robić rzeczy, z których nie jesteśmy dumni, aby przetrwać w tej piekielnej dziurze. Bycie małym, bladym, „męskim” białym chłopcem w takim miejscu uczyniło mnie łatwym celem. Zwłaszcza bez taty, który by mnie chronił, odszedł dawno temu. Już wystarczająco źle, że ciągle mylę mnie z dziewczyną, ale bycie synem dziwki wcale nie poprawia sytuacji. Nie zrozumcie mnie źle, kocham moją...

Kilka miesięcy temu poznałem dziewczynę w Internecie za pośrednictwem jednej z płatnych stron z kamerami internetowymi i była czymś więcej niż tylko dziewczyną. Miała na imię Nicole i wiedziałem, że jest transseksualistką, bo wtedy bardzo mnie ciekawiło, czy mogę z nią być. Była bardzo atrakcyjną i znośną dziewczyną o wspaniałym ciele. Nicole miała około 170 cm wzrostu, ważyła około 120 funtów, miała ciemne włosy, ciemne oczy, ładne, sterczące piersi z twardymi małymi sutkami, świetne nogi, wspaniałą i ładną twarz, zwłaszcza gdy się uśmiechała. Nigdy nie myślałem, że TS będzie mnie tak pociągać, ale z biegiem czasu bardzo się do siebie zbliżyliśmy...

Rozdział 11 Pani Liz Michael, Molly i Milton Pani Liz-D mówi mi, że chce ze mną porozmawiać, zanim zacznę. D- Co jest z tobą do cholery? Wiem, że byłeś trochę przygnębiony, więc co daje? Liz- Myślę, że właśnie przechodzę przez ruchy. To, czego potrzebujesz, to ciężka sesja. Wiem, że muszę tylko znaleźć czas i kogoś, może chłopaka z dna, którego będę mogła wychłostać i ostro zerżnąć. Nie mogę tego zrobić z Michaelem, może jednym z tych nowych. Każe mi zabrać Miltona, ale go nie zabijać. Michael i Molly, chodźcie tutaj, zaczniemy, gdy tylko pojawi się nowy stażysta Molly, wrócisz do domu...

Więc wciąż się trzęsłam i stałam między nogami Johna z rękami na jego kolanach, a on siedział tam bez spodni, wciąż łapiąc oddech, kiedy słyszymy, jak ktoś krzyczy „John”, a latarka zbliża się do nas. Jestem pewien, że wyglądaliśmy jak jelenie w świetle reflektorów, kiedy latarka nas uderzyła i nie poruszyliśmy się. John! Co? Kto to jest? gdy jego tempo przyspieszyło i zbliżył się do nas. „Uhh, Steven umm uh” John odpowiedział: „Wysyłamy ci drewno na opał, a ty zaczynasz działać. Lucky Bastard”. Jestem Steven powiedział do mnie, niepewny, czy podamy sobie ręce, czy co zrobić w takiej sytuacji. Nadal zaniemówiłem...